เราอาจให้มีย่อหน้าข้อมูลพื้นฐานก่อนที่เข้าสู่การกล่าวถึงหลักฐานที่สนับสนุนประเด็นของเรา โดยย่อหน้าส่วนนี้ขึ้นอยู่กับว่าเราเขียนบทความประเภทไหน หรือเราอาจผสานข้อมูลอรรถาธิบายนี้ไว้ในเนื้อหาของบทความก็ได้
แสดงความคิดเห็นพร้อมหลักฐานสนับสนุน. ในบทความส่วนใหญ่นักเขียนจะมีประเด็นซึ่งเป็นแรงผลักดันให้เขียนบทความขึ้นมา จากนั้นนักเขียนจะหาหลักฐานมาสนับสนุนความคิดเห็นของตนเอง เราจะต้องมีเหตุผลหนักแน่นและน่าเชื่อถือ ถึงจะทำให้บทความของเรามีคุณภาพ หลังจากกำหนดเอกลักษณ์ของบทความตนเองแล้ว เราก็จะสามารถมุ่งเข้าสู่ประเด็นที่เราหยิบยกขึ้นมากล่าวถึงในบทความ ตัวอย่างเช่น ถ้ากำลังเขียนเกี่ยวกับวิธีอ่านฉลากออร์แกนิก ประเด็นโดยรวมของเราคือประชาชนจะต้องรู้ว่ามีหลายบริษัทใช้ฉลากออร์แกนิกไปในทางที่ไม่ถูกต้อง จึงนำไปสู่การโฆษณาที่ไม่เป็นไปตามความจริง ตัวอย่างอีกหัวข้ออาจเป็นการรู้ว่าใครเป็นเจ้าของช่องทางสื่อประจำท้องถิ่นนั้นสำคัญ ถ้าองค์กรสื่อธุรกิจเป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น เราก็อาจได้ข่าวท้องถิ่นของเราน้อยมากและไม่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชุมชนของตนเองมากนัก
อา่ นเพิ่มเติม มานะ มานี ช้ันประถมศึกษาปีท่ี ๒ ปรับปรุงรปู เล่ม และภาพประกอบ สำ�หรบั
นางสาวอารี สณั หฉวี นางวลั ลีย์ ปราสาททองโอสถ
๑. นางรชั นี ศรีไพรวรรณ ประธานคณะปฏบิ ัตงิ าน
“เขาขายที่ข้างวัด ย่าซื้อมาให้เม่ือเช้านี้”
ใช้ลีลา โครสร้าง และน้ำเสียงที่เหมาะสม. เราต้องเขียนด้วยลีลา โครงสร้าง และน้ำเสียงที่เหมาะกับประเภทของบทความที่กำลังเขียน ประเมินผู้อ่านเพื่อจะได้รู้ว่าควรเลือกวิธีนำเสนอข้อมูลแบบไหนถึงจะเหมาะสมที่สุด ตัวอย่างเช่น บทความหนังสือพิมพ์จะต้องให้ข้อมูลแบบเล่าเรื่องตามลำดับเหตุการณ์ จึงควรใช้ภาษาที่ตรงไปตรงมาและเข้าใจง่าย บทความวิชาการต้องใช้ภาษาที่เป็นทางการมากขึ้น บทความสาธิตวิธีการอาจเขียนโดยใช้ภาษาแบบเป็นกันเอง
เมื่อทกั ทายกับนกั เรียนทกุ คนแลว้ ครูไพลนิ
มานะกับพ่อก�ำลังท�ำงานอยู่ในสวนหลังบ้าน
ตัวอย่างเช่น ถ้าเราเขียนเรื่องอาหารออร์แกนิก เราอาจเน้นประเด็นที่ว่าผู้ซื้อไม่มีความรู้ความเข้าใจในฉลากออร์แกนิกซึ่งติดไว้ที่บรรจุภัณฑ์ ใช้เรื่องนี้เปิดไปสู่ประเด็นหลักของเรา หรือ “ย่อหน้าสำคัญ” ซึ่งสรุปแนวคิดสำคัญหรือมุมมองของเรา
ถ้ามีแสงแดดออ่ นหลงั ฝนตก” ครไู พลนิ อธบิ าย
* ถ้าคำ� ทีจ่ ะน�ำมาผนั มีรปู วรรณยกุ ต์อยู่ด้วย อ่านเพิ่มเติม ให้นักเรยี นเร่มิ ผนั คำ� นั้นด้วยตนเอง ต้งั แต่เป็นคำ� ท่ไี ม่มรี ปู วรรณยกุ ต์
บทที่ ๓ มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒
และคิดถึงพวกเราทุกคน” ชูใจพูดข้นึ บา้ ง